Koken

Niemand in mijn omgeving had ooit gedacht dat ik zou gaan koken. De aanblik van mijn moeder in de keuken met al de specerijen in potjes boven op de afzuigkap is nostalgisch voor me. Het huis vulde zich met geuren van Indonesië, Italië, Mexico en andere landen. Aan haar kookkunsten tippen zal ik wellicht nooit maar dat is ook één van de redenen dat ik nooit aan koken begonnen ben voor dat ik echt helemaal het ouderlijk huis uit was en ben.

Nu heb ik zelf een dochter en ik wil haar graag dezelfde herinneringen mee brengen van smaak, geur en huiselijke gevoel die ik had als mijn moeder aan het koken was en ik bij haar aan het aanrecht zat mee te kijken. Ik babbelde er waarschijnlijk vrolijk op los en mijn moeder die belangstellend toeluisterde kookte rustig verder. Vaak heb ik me proberen voor te stellen hoe het er bij haar thuis aan toe ging. Zelf herinner ik me hoe mijn opa aan het koken was voor mij en mijn zus in het kleine keukentje van hun appertement. Er stond een grote regenton vol met rijst en daar tussen in zaten peren rijp te worden om door ons gegeten te worden. Mijn oma maakte de lekkerste mokkataart en speciaal voor mijn zus werd er hagelslag van Albertheijn eroverheen gestrooid.

Koken is liefde. Nu ik zelf zo af en toe een maaltijd op tafel zet voor mijn dochter en vriend begrijp ik waarom mijn moeder zoveel tijd en zorg besteede aan de bereiding van een maaltijd. Dagen kan ze in de keuken staan om een feestmaal voor kerst op tafel te zetten. Voor veertien man zet ze dan een drie of vier gangen diner klaar. Eten heeft voor mij en mijn familie dus alles met warmte te maken en het gezin. En het zou mooi zijn als mijn dochter dat ook leert.